Mediacje rodzinne to dobrowolna, poufna i zastrzeżona forma alternatywnego rozwiązywania sporów. Obejmuje to mianowanie neutralnej i bezstronnej trzeciej strony (mediatora), która pomaga stronom osiągnąć negocjowane rozwiązanie ich sporu. Mediator nie ma władzy do narzucenia decyzji stronom. Zamiast tego pomaga w ułatwianiu dyskusji między nimi, identyfikuje potencjalne rozwiązania i wspomaga strony w podjęciu własnych świadomych decyzji. Strony zachowują kontrolę nad tym, czy chcą rozstrzygnąć spór i na jakich warunkach.

 

Czym są mediacje rodzinne?

Mediacje rodzinne są powszechnie stosowane przez małżeństwa, które są w związku małżeńskim lub konkubinacie, aby rozwiązać spory dotyczące:

Mediacje rodzinne mogą być również wykorzystywane przez innych członków rodziny. Na przykład, w przypadku sporu dotyczącego dziecka, w zależności od charakteru sporu oraz wieku i dojrzałości dziecka, dziecko może również uczestniczyć w procesie mediacyjnym, jeśli strony się zgodzą.

Mediacje rodzinne nie zastępują konieczności uzyskania niezależnej porady prawnej w sprawie warunków ewentualnej umowy, która może być osiągnięta podczas procesu. Mediacje nie wykluczają także udziału prawników. Jednak często zdarza się, że strony biorą udział w mediacjach rodzinnych bez obecności swoich prawników i korzystają z porady prawnej poza procesem.

 

Promowanie ADR, w tym mediacji

W ostatnich latach nastąpił zwrot ku promowaniu stosowania ADR, a konkretnie mediacji w sporach rodzinnych. Na przykład:

  • Sędziowie zachęcają strony do udziału w ADR i mogą nałożyć na stronę koszty, jeśli odmówią takiego udziału w procesie.
  • 26 marca 2021 r. Ministerstwo Sprawiedliwości wprowadziło program Voucherów na Mediacje Rodzinne, który oferuje 500 funtów na pokrycie kosztów mediacji w przypadkach spełniających określone kryteria, co dodatkowo zachęca strony do korzystania z mediacji jako punktu wyjścia w sporach rodzinnych. Należy sprawdzić u mediatora, czy jest on uprawniony do uczestnictwa w tym programie, gdy pierwszy raz się z nim kontaktuje, ponieważ nie wszyscy mediatorzy biorą w nim udział. Program ten został przedłużony w obecnej formie do 2025 r. Dane dotyczące programu wskazują, że pary osiągają częściowe lub pełne porozumienie, i rząd zamierza wprowadzić stały program.
  • Sądy rodzinne są zdecydowanie zdania, że mediacje rodzinne powinny być normą, a nie skierowaniem sprawy od razu na drogę sądową.
  • Ministerstwo Sprawiedliwości rozważa wprowadzenie “przesunięcia kosztów lub opłat”, aby aktywnie zniechęcić niektóre prywatne sprawy rodzinne do trafiania na drogę sądową. Rozważa się te środki, aby zniechęcić strony, które już korzystają z mediacji i są bliskie porozumienia, od skierowania się do sądów w przypadkach, w których wynik byłby korzystniejszy. Wprowadzenie mediacji jako centralnego elementu w sporach rodzinnych w prawie prywatnym

Jedna z proponowanych zmian to wprowadzenie obowiązku podjęcia rozsądnej próby mediacji przed wszczęciem postępowania, chyba że zachodzi zwolnienie. Rola nakładania kosztów, aby uczynić strony odpowiedzialnymi za nieuczestniczenie w mediacji i zwiększenia opłat sądowych za wniesienie sprawy do sądu jest również częścią rozważanych środków w kontekście zwiększenia znaczenia mediacji w sporze.

 

Rodzaje mediacji rodzinnej

Istnieją trzy różne rodzaje mediacji rodzinnej:

 

Mediacja pojedyncza

 Jest to najczęstsza forma mediacji rodzinnej. Obejmuje to wynajęcie jednego mediatora rodzinnego do moderacji i ułatwiania dialogu między stronami. Ponieważ mediacja pojedyncza obejmuje wynajęcie jednego mediatora, jest to skuteczne pod względem kosztów i można łatwo zaplanować kilka spotkań. Wada mediacji pojedynczej polega na tym, że proces może ulec zerwaniu, jeśli pojawi się kwestia wykraczająca poza zakres wiedzy mediatora. W przeciwnym razie może dojść do dodatkowych kosztów, jeśli konieczne będzie wspólne wynajęcie trzeciego eksperta do pomocy w rozwiązaniu takiej kwestii.

Mediacja wspólna

W mediacji wspólnej uczestniczy dwóch mediatorów, którzy współpracują w procesie mediacji. Nie ma ustalonego sposobu, w jaki mediatorzy wspólnie pracują. Niektórzy mediatorzy pracują obok siebie, podczas gdy inni wybierają podział funkcji. Na przykład jeden z mediatorów może skupić się na ułatwianiu rozmów między stronami, podczas gdy drugi prowadzi notatki. Sposób, w jaki mediatorzy współpracują, będzie często zależał od potrzeb stron i charakteru sporu.

Mediatorzy wspólni mogą pochodzić z tej samej, lub różnych dziedzin lub środowisk. Na przykład mediator prawniczy może współpracować ze specjalistą w dziedzinie doradztwa lub terapii w sporze dotyczącym dziecka. W przeciwnym razie mediator prawniczy może współpracować z mediatorem o tle finansowym lub księgowym w sporze dotyczącym skomplikowanych kwestii finansowych. Łączenie wiedzy i doświadczenia w ten sposób może być skutecznym narzędziem w rozwiązywaniu sporu. W przypadku mediacji wspólnej istnieje również mniejsze ryzyko wystąpienia kwestii wykraczającej poza zakres wiedzy obu mediatorów podczas mediacji.

Mediatorzy wspólni korzystają również z możliwości omówienia spraw poza procesem mediacji. Mogą więc korzystać z korzyści z ekspertyzy każdego z nich w celu rozwiązania sporu, co zwiększa szanse na powodzenie mediacji wspólnej. Mediatorzy wspólni muszą jednak potrafić pracować razem i efektywnie wykorzystywać swoje umiejętności i wiedzę. Jest to istotne dla sukcesu mediacji wspólnej. Jeśli mediatorzy wspólni nie zgadzają się w jakiejś kwestii i nie są w stanie sobie z nią poradzić w procesie, mogą po prostu służyć do skonfliktowania stron.

Użycie dwóch mediatorów może także rozwiązać problem nierównowagi władzy lub płci między stronami. Jednak może być trudno przekonać stronę, aby przystąpiła do mediacji wspólnej, a nie mediacji pojedynczej. Wykorzystanie dwóch mediatorów zwiększa koszty procesu. Strony mogą uznać, że jeden doświadczony mediator będzie wystarczający, aby pomóc im w rozwiązaniu sporu, bez dodatkowych kosztów związanych z drugim mediatorem. Koordynacja kalendarzy dwóch mediatorów oraz kalendarzy stron może również prowadzić do opóźnień w planowaniu sesji i postępowaniu w mediacji.

Mediacja kotwiczna

Mediacja kotwiczna łączy zalety zarówno mediacji pojedynczej, jak i mediacji wspólnej. Obejmuje to część procesu mediacji przeprowadzaną przez jednego mediatora oraz inne części przeprowadzane w mediacji wspólnej. Proces ten nazywa się mediacją kotwiczną, ponieważ mediator pojedynczy jest kotwicą, a mediacja wspólna jest przeprowadzana w razie potrzeby. Nie ma ustalonego sposobu, w jaki funkcjonuje mediacja kotwiczna. Niektóre mediacje kotwiczne mogą zacząć się z oboma mediatorami, z których jeden lub drugi mediator opuszcza proces na stałe, lub tymczasowo. W przeciwnym razie mediacja kotwiczna może rozpocząć się od pojedynczego mediatora, który wprowadza drugiego mediatora w miarę potrzeby w odpowiedzi na rozwój procesu mediacji.

 Mediacja kotwiczna jest odpowiednia w sytuacjach, gdy:

  • Pojawia się kwestia, która wykracza poza wiedzę lub umiejętności mediatora pojedynczego.
  • Pojawia się nierównowaga władzy między stronami podczas procesu mediacji, na przykład, gdy jedna ze stron próbuje dominować nad drugą.
  • Stosunki między stronami są napięte i trudne do zarządzania. Mediator kotwiczny może wymagać dodatkowego wkładu w zarządzanie i ułatwianie efektywnej rozmowy między stronami oraz zapobiegania zerwaniu procesu mediacji.

Wprowadzenie drugiego mediatora w trakcie procesu może czasem nastręczać problemów. Mediator kotwiczny będzie musiał wyjaśnić i uzasadnić dodatkowe koszty związane z wprowadzeniem drugiego mediatora. Niektóre strony mogą nie dostrzegać korzyści z wprowadzenia drugiego mediatora do procesu lub mogą się nie zgodzić ze względu na koszty.

Drugiemu mediatorowi może też przysporzyć kosztów czas na zapoznanie się z kwestiami spornymi i dynamicznymi między stronami. Wprowadzenie drugiego mediatora w trakcie procesu może także zmienić dynamikę procesu. Może być trudno mediatorowi dołączającemu do mediacji w późniejszym etapie nawiązać dobre stosunki z obiema stronami.

Role w mediacji rodzinnej

Mediator

Rola mediatora polega na byciu bezstronną trzecią stroną, która ułatwia komunikację i dyskusję między stronami. Mediator zarządza również procesem mediacji, wykonując następujące czynności:

  • Organizuje sprawy administracyjne, takie jak dostarczanie neutralnego miejsca na sesje i dostarczanie dokumentów do wypełnienia przez strony.
  • Prowadzi każdą sesję i moderuje komunikację. Mediator dba o to, aby rozmowa między stronami nie stała się jednostronna ani niezrównoważona.
  • Ustanawia zasady postępowania i dba o ich przestrzeganie. Na przykład, część roli mediatora polega na zapobieganiu nadużyciom i nieodpowiedniemu zachowaniu między stronami.
  • Pomaga stronom w zarządzaniu ich czasem i produktywnym oraz konstruktywnym prowadzeniem dyskusji. Mediator jest odpowiedzialny za zapewnienie, że porządek obrad jest przestrzegany.
  • Identyfikuje, rozwija, sugeruje i analizuje opcje, gdy strony dojdą do impasu w rozmowach.
  • Testuje rzeczywistość opcji, które zostały zidentyfikowane jako potencjalne rozwiązania sporu.
  • Pomaga stronom znaleźć najlepszą dostępną opcję rozwiązania sporu.

Mediator nie jest osobą podejmującą decyzje, a mimo że może dostarczyć informacji obu stronom w trakcie procesu, nie będzie on udzielać porad prawnych. Na przykład mediator prawniczy może dostarczyć informacje na temat prawa, które mogą pomóc stronom w podejmowaniu decyzji w procesie mediacji, takie jak wyjaśnienie, jak sąd zajmie się konkretną kwestią, ale nie może on zalecić ani wydać opinii na temat konkretnej opcji czy kierunku działania.

Po zakończeniu procesu mediacji mediator jest odpowiedzialny za przygotowanie dokumentacji (zobacz Kroki do podjęcia po mediacjach).

 

Strony

Strony zachowują kontrolę nad wszystkimi aspektami podejmowania decyzji, zarówno wewnątrz, jak i poza procesem mediacji. Na przykład strony są odpowiedzialne za wybór odpowiedniego mediatora, ustanawianie porządku obrad każdej sesji i tempo postępowania w mediacji. Strony są sercem procesu mediacji i odpowiadają za podejmowanie decyzji dotyczących opcji i możliwych rozwiązań.

Dla sukcesu mediacji niezwykle ważne jest, aby każda ze stron wyraziła swoje cele i cele na początku procesu. Muszą także określić i wyrazić swoje potrzeby i interesy. Wszystkie strony muszą aktywnie uczestniczyć w sesjach od samego początku i być gotowe do rozważenia i podjęcia decyzji dotyczących omawianych i sugerowanych opcji.

Strony ponoszą również koszty mediatora, chyba że są uprawnione do uzyskania świadczeń publicznych (Pomoc Prawna).

 

Prawnicy

Często zdarza się, że strony są skierowane do mediatora przez swojego prawnika, jeśli po wstępnym rozważeniu sprawy mediacja zostanie uznana za odpowiednią metodę rozwiązywania sporu. Po rozpoczęciu mediacji prawnicy zazwyczaj udzielają wsparcia i porady poza procesem mediacji. Wpływ prawnika może obejmować następujące aspekty:

  • Pomaganie stronie ocenić zalety i wady omawianych w mediacji opcji.
  • Doradzanie w kwestii wykonalności potencjalnych opcji rozstrzygnięcia.
  • Ocena implikacji prawnych proponowanego planu działania.
  • Pomaganie stronie w identyfikacji konkretnych potrzeb, interesów i kwestii do rozwiązania w procesie mediacji.
  • Rozważanie rozwiązania związane z interesami strony, a nie argumentowaniem najlepszego przypadku opartego na prawach.
  • Określenie oczekiwań strony.
  • Pomaganie stronie zrozumieć skomplikowane kwestie prawne lub techniczne, które mogą wykraczać poza zakres wiedzy mediatora.
  • Określanie opcji dla strony do omówienia w procesie mediacji.

Mediacja nie wyklucza zaangażowania prawników w procesie mediacji. Jednak zazwyczaj strony uczestniczą w mediacjach rodzinnych bez obecności prawników. Zaangażowanie prawników w mediacjach rodzinnych stanowi wyjątek, a nie normę, chociaż niektóre programy mediacji aktywnie angażują prawników w proces.

W przypadku mediacji prowadzonej bez udziału prawników mediator może zaprosić prawników stron na ostatnią sesję mediacji. Może to być korzystne, jeśli prawnicy mają zastrzeżenia co do warunków zaproponowanego porozumienia.

W kolejnej części przyjrzymy się przygotowaniu i selekcji w mediacji.